Η καλή μέρα φαίνεται.

Το πρωινό ξύπνημα είναι μια κακοχωνεμένη αντιγραφή της ψυχοσωματικής υγείας του οργανισμού.

Η τρομαχτική αναπαραγωγή της ανούσιας νοσταλγίας

ροχάλες
περιφρόνηση
αποδοχή
η επιστροφή σ’ ένα τραυματικά γλυκό Σάββατο
ο χασαπόπουλος,
η διάλυση του χουζουρέματος
 η εκνευριστική ηρεμία της γνήσιας πασοκικής καθικοκυρικής
το νανούρισμα τις συνήθειας
η συνήθεια του νανουρίσματος
ύπνος σπάταλος
ύπνος βαθιά αναγκαίος
ο ατίθασος χαρακτήρας της ηλεκτρικής σκούπας.

Το πρωινό ξύπνημα – ως καταναγκασμός – είναι η αποθέωση της φαινομενικής ευεξίας που παρέχει αυτό το σύστημα παραγωγής.

Τρέφω τεράστιο θαυμασμό
είναι κάτι άνθρωποι
-εκατομμύρια από δαυτους-
που κατόρθωσαν να νικήσουν το ξυπνητήρι
δύο παραπάνω λεπτά ξύπνιου
η ουσία της ζωής
αυτής της ζωής.

Η συνήθεια δεν είναι δεύτερη φύση, είναι η φύση της ελεγχόμενης κίνησης.

Είναι η αδυναμία του αυτοκαθορισμού.
Είναι η Μήδεια του έρωτα.
Είναι η ψεύτικη σοφία της πληρότητας.
Είναι η αλήθεια που γεννά την προβλεψιμότητα.
Είναι το τέλος της ζωής και ταυτόχρονα η κουραστική συνέχιση της.