Γιαγιά

Εισαγωγή.

Χρώμα μαύρο, Χρώμα άσπρο
χρωματιστό, άχρωμο
χρώμιο, μυοχαλαρωτικό και μυοκτόνο
μια τσιμεντένια αυλή
παράξενα λέλουδα
άγνωστες λέξεις και δοχεία τυριού.
Λευκό τυρί.
Τυρί. Τυριριρι ρι. Τυριριριριριρι.
Άσπρα σεντόνια. Μαύρο φουστάνι.
Η εξαιρετική πείνα των 10 προ μεσημβρίας
ζαμπόν τυρί και βούτυρο
σελοφάν διπλοτυλιγμένο,
μικρές στιγμές του τίποτα
μια πρώτη αίσθηση της ανεργίας
τσιγκούνηδες μερακλήδες
αποτυχημένοι χασικλήδες
κλείνουν μεσιτικά γραφεία
έχω ν’ ανέβω μια σκάλα κατά τις δώδεκα
πρέπει να προλάβω πριν μας πιάσει ο τρύγος
άραγε ποια πετροπέρδικα αξίζει πιο πολύ,
του ψαραντώνη ή του κουνάλη

Μέρος πρώτο.

Έχω μυήσει δύο χήρες σε παράξενα επιτραπέζια
καπνίζω τσίχλες
τις πείθω για τη μουσικότητα ενός πλαστικού κάδου
Ποιο άσπρο, ποιο μαύρο.
ΠΡΑΣΙΝΟ.

Μέρος δεύτερο.

Ήταν μια παράξενη μοναχική μέρα.
Ήταν μια μοναχική αυγουστιάτικη μέρα
Ήταν μια αυγουστιάτικη δροσερή μέρα.
Ήταν μια δροσερή μελαγχολική μέρα.
Είναι μια μελαγχολική γιαγιά που δεν άγγιξε τα όρια των δυνατοτήτων της.

Επίλογος.

Χαμογελά αβίαστα.
Καθώς οι χήρες έφυγαν της είπα,
πως θα ‘ταν ωραία να μετράμε τα χρόνια
σε μονάδα μέτρησης
αχνιστά σφουγγάτα
όσο να ναι
μ’ αυτό τον τρόπο είναι κάτι παραπάνω από απλοί αριθμοί.

Μετά τον Επίλογο.

Εξακοσαεβδομηνταοχτω σφουγγάτα μετά

δίνεις μετεφηβικά φιλιά
σε γεμάτες κουρτίνες
ανταλλάσεις την οδοντοστοιχία σου με ρεβύθια
και ρίχνεις ένα ακόμη χαμόγελο.
Το νέο πράσινο είναι το πιο περίεργο.