Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Αναμονή pt.7




















Χρίτσι χρίτσι στο αυτί
μια μπερδεμένη προσμονή,
ένα σενάριο γιαλαντζί
και μία καβατζωτική.
Η τύχη τους είναι κουφή,
κείτονται σπαράζοντας βουβοί
με λοβούς κατακόκκινους (και γκρι)
αχ γιατί ρε συ, γιατίιιιιιιιιιιιιιιιι;
Ήταν μια μέρα μια ιδέα
μα η παντέρμη νεολαία
κοιματ’ όμορφα κι ωραία
κι έχει αφήσει την υπόσχεση
σε τέλεια απόσταση απ’ του κουφού την πόρτα.
Εκεί μένει κι ο μπάμπας σου
έτσι τράβα ρώτα, βιάσου,
με θλιμμένη τη χαρά σου
πόσα αυγά φτιάχνουν καλή ομελέτα.
Βάλε φέτα πιες τα κι έλα
φώναξε με την ουρά στα σκέλια
πως η ατμόσφαιρα που θέλαμ’ είναι τρέλα
αλλά τι νίλα!
 βρώμαγε τηγανίλα!

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

από το μίσος έμεινα μισός κι απ' την αγάπη νηστικός

                                                        μα να 'μαι που ξανάσκασα χοντρούλης και γλυκός


Ο πιο βαθύς καημός τους είναι ο φόβος τους να κοιτάξουν τον καθρέφτη
εγώ κατά βάθος τους λυπάμαι,
παρ’ ότι δεν ξέρουν να χειρίζονται την τεχνολογία
χρησιμοποιούν υπερσύγχρονα και ασαφή κάτοπτρα κακής ποιότητας
η προαγωγή της κουλτούρας τους είναι μέσα στην κουλτούρα τους,
μην το φωνάζετε όμως, έχουν πρόβλημα με τη λέξη
μα και με τις λέξεις
ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Η πιο παρανοϊκή τσαχπινιά του θεάματος είναι η ύπαρξη του
πέρα από το εμπόρευμα
,και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστίσουμε τους ηλίθιους
– ΜΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ-,
που αντί να στρώσουν τον κώλο τους να βγάλουν κάνα φράγκο την ψάχνουν εναλλακτικά
ΝΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΘΕΑΜΑ.

Η δημιουργία μιας περσόνας είναι μια επίπονη και ενδιαφέρουσα διαδικασία
αν μη τι άλλο, θέλει κόπο να χτίσεις τον εαυτό σου πέρα από το σώμα σου
και το μόνο που σε εμποδίζει να αντιγράψεις τον εαυτό σου είναι οι γνώσεις ρομποτικής.
ΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ CYBORG,
ακόμα κι αν αισθητικά δεν το προσεγγίζεις καν.
υποσημείωση: οι παραπάνω γραμμές δεν έχουν σχέση με cyborgφοβία.

Η ποίηση ανά καιρούς είναι ένα φωτοτυπικό μηχάνημα,
ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΦΩΤΟΤΥΠΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ
λειτουργεί κάπως παράδοξα
και εκτυπώνει αντίγραφα δύο – τριών σελιδών τα οποία συρράπτει
ο εξωτερικός παράγοντας.
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ. Αυτό.

Κοιτάω τη μάπα μου στον καθρέπτη όταν βαριέμαι
στρίβω το μουστάκι μου αντί να στρίβω τη μουστάκα μου
βάζω κολόνια για να μη βρωμάω και για να μην είμαι εναλλακτικός
ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΗΘΙΚΗΣ
κρύοι και ανέραστοι, εράστες ζεστών αγκαλιών γιατί έτσι
το λερωμένο βρακί τους και απόψε είναι ένα λερωμένο βρακί
αλλά χεστήκαμε για τις εκλογικεύσεις της μιζέριας των απλύτων τους.

Τα σκατά που γλύφουμε είναι νόστιμα, αυτό είναι δεδομένο
βαράμε προσοχή σε καλέσματα ή τα δημιουργούμε
το βράδυ στο σπίτι μας ή στις ρακές γκρινιάζουμε με στυλ
κάποιοι τα γράφουμε και βγάζουμε χαρτζιλίκι για να γκρινιάξουμε κι άλλο
ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΜΙΖΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΜΙΖΕΡΟΙ
χαιρόμαστε όμως που από τη μία χαίρουμε μιας κάποιας εκτίμησης
και από την άλλη γκρινιάζουμε από τη σκοπιά της μη αποδοχής μας.
«Χεστήκαμε για την πάρτη σας κύριοι ελάτε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να μην κάνουμε επανάσταση»

 Η δημιουργία είναι κάτι καλό αλλά το καλό και το κακό δεν υπάρχουν
ΒΑΣΙΚΑ ΑΛΛΗΛΟΣΥΝΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ
έτσι κι εγώ συντηρούμαι από το φόβο της δημιουργίας μου
ή καλύτερα από το φόβου του τι έχω δημιουργήσει
αυτό μ’ επανεκκινεί όταν σνομπάρω τη γραφή
πιάνω ένα το τετράδιο που κρατεί από τα πρώτα μου γραπτά
και κοιτάω τη βάση του τερατουργήματος.

Το πρόβλημα με τους χαζοχαρούμενους δεν είναι η ύπαρξη τους
το πρόβλημα είναι η κλασσική διπολικότητα των συνθηκών
ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΧΑΖΟΘΛΙΜΕΝΟΥΣ
στο ψεύτικο δίπολο που δημιουργείται
πάνω στην αδυναμία νοηματοδότησης της ζωής
οφείλουμε ξεκάθαρα να επιλέξουμε τους χαζοχαρούμενους
εγώ έκανα την επιλογή μου καιρό τώρα
και άμα με ρωτήσουν γιατί είμαι μαλάκας θα τους πω:

Από το μίσος έμεινα μισός
κι απ’ την αγάπη νηστικός
μα να ‘μια που ξανάσκασα χοντρούλης και γλυκός.