Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Αναμονή pt.8

τέλος                                                                                 στον Ε.Μ.

Η σιγουριά είναι μητέρα της απελπισίας
γι' αυτό κάτι περίεργοι τύποι φοβούνται τη γαλήνη,
ένα χαλασμένο κινητό
και η κυριαρχία των οθονών αφής,
αφήνουν ένα αίσθημα ανεκπλήρωτης νευρικότητας
σαστίζει με τα ελαφριά τσιγάρα
αράζει με τα ανάλαφρα φιλτράκια
κι αν περιμένει, είναι ίσα, ίσα για ένα τέταρτο.
Ρωτά από δω κι από κει συνετά
ενώ ατενίζει την απόκριση.
Ύστερα αποφασίζει πως η τελευταία του σφαγή θα γραφτεί,
σα φτύσμα στην ερωτική τους υπερπληρότητα.
Ήττα και φιλάκια,
εκούσια χαμόγελα,
αλέ ρετούρ κείμενα φάλτσα.
Λίγη σάλτσα και καταμέτρηση.
Πρώτη μέρα, όλα καλά το χει
Δεύτερη μέρα, έχει τις δυσκολίες της, μα το χει,
Τρίτη και φαρμακόγλωσση, η ιστορία γράφεται σκάρτα.
Το πρόβλημα, στη συγγραφή,
είναι η βαθιά ενσωματωμένη ματαιότητα
που σαν αιτιότητα
αναλαμβάνει να πλήξει την ποιότητα
του προσεχτικά σχεδιασμένου πόθου.
Προωθούν την απομόνωση όλες οι προσπάθειες
για περιεργασία άλλων σωμάτων.
Και αυτή είναι κάτι σαν καλοπληρωμένη μισθωτή εργασία.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Αναμονή pt.7




















Χρίτσι χρίτσι στο αυτί
μια μπερδεμένη προσμονή,
ένα σενάριο γιαλαντζί
και μία καβατζωτική.
Η τύχη τους είναι κουφή,
κείτονται σπαράζοντας βουβοί
με λοβούς κατακόκκινους (και γκρι)
αχ γιατί ρε συ, γιατίιιιιιιιιιιιιιιιι;
Ήταν μια μέρα μια ιδέα
μα η παντέρμη νεολαία
κοιματ’ όμορφα κι ωραία
κι έχει αφήσει την υπόσχεση
σε τέλεια απόσταση απ’ του κουφού την πόρτα.
Εκεί μένει κι ο μπάμπας σου
έτσι τράβα ρώτα, βιάσου,
με θλιμμένη τη χαρά σου
πόσα αυγά φτιάχνουν καλή ομελέτα.
Βάλε φέτα πιες τα κι έλα
φώναξε με την ουρά στα σκέλια
πως η ατμόσφαιρα που θέλαμ’ είναι τρέλα
αλλά τι νίλα!
 βρώμαγε τηγανίλα!

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

από το μίσος έμεινα μισός κι απ' την αγάπη νηστικός

                                                        μα να 'μαι που ξανάσκασα χοντρούλης και γλυκός


Ο πιο βαθύς καημός τους είναι ο φόβος τους να κοιτάξουν τον καθρέφτη
εγώ κατά βάθος τους λυπάμαι,
παρ’ ότι δεν ξέρουν να χειρίζονται την τεχνολογία
χρησιμοποιούν υπερσύγχρονα και ασαφή κάτοπτρα κακής ποιότητας
η προαγωγή της κουλτούρας τους είναι μέσα στην κουλτούρα τους,
μην το φωνάζετε όμως, έχουν πρόβλημα με τη λέξη
μα και με τις λέξεις
ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Η πιο παρανοϊκή τσαχπινιά του θεάματος είναι η ύπαρξη του
πέρα από το εμπόρευμα
,και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστίσουμε τους ηλίθιους
– ΜΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ-,
που αντί να στρώσουν τον κώλο τους να βγάλουν κάνα φράγκο την ψάχνουν εναλλακτικά
ΝΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΘΕΑΜΑ.

Η δημιουργία μιας περσόνας είναι μια επίπονη και ενδιαφέρουσα διαδικασία
αν μη τι άλλο, θέλει κόπο να χτίσεις τον εαυτό σου πέρα από το σώμα σου
και το μόνο που σε εμποδίζει να αντιγράψεις τον εαυτό σου είναι οι γνώσεις ρομποτικής.
ΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ CYBORG,
ακόμα κι αν αισθητικά δεν το προσεγγίζεις καν.
υποσημείωση: οι παραπάνω γραμμές δεν έχουν σχέση με cyborgφοβία.

Η ποίηση ανά καιρούς είναι ένα φωτοτυπικό μηχάνημα,
ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΦΩΤΟΤΥΠΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ
λειτουργεί κάπως παράδοξα
και εκτυπώνει αντίγραφα δύο – τριών σελιδών τα οποία συρράπτει
ο εξωτερικός παράγοντας.
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ. Αυτό.

Κοιτάω τη μάπα μου στον καθρέπτη όταν βαριέμαι
στρίβω το μουστάκι μου αντί να στρίβω τη μουστάκα μου
βάζω κολόνια για να μη βρωμάω και για να μην είμαι εναλλακτικός
ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΗΘΙΚΗΣ
κρύοι και ανέραστοι, εράστες ζεστών αγκαλιών γιατί έτσι
το λερωμένο βρακί τους και απόψε είναι ένα λερωμένο βρακί
αλλά χεστήκαμε για τις εκλογικεύσεις της μιζέριας των απλύτων τους.

Τα σκατά που γλύφουμε είναι νόστιμα, αυτό είναι δεδομένο
βαράμε προσοχή σε καλέσματα ή τα δημιουργούμε
το βράδυ στο σπίτι μας ή στις ρακές γκρινιάζουμε με στυλ
κάποιοι τα γράφουμε και βγάζουμε χαρτζιλίκι για να γκρινιάξουμε κι άλλο
ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΜΙΖΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΜΙΖΕΡΟΙ
χαιρόμαστε όμως που από τη μία χαίρουμε μιας κάποιας εκτίμησης
και από την άλλη γκρινιάζουμε από τη σκοπιά της μη αποδοχής μας.
«Χεστήκαμε για την πάρτη σας κύριοι ελάτε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να μην κάνουμε επανάσταση»

 Η δημιουργία είναι κάτι καλό αλλά το καλό και το κακό δεν υπάρχουν
ΒΑΣΙΚΑ ΑΛΛΗΛΟΣΥΝΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ
έτσι κι εγώ συντηρούμαι από το φόβο της δημιουργίας μου
ή καλύτερα από το φόβου του τι έχω δημιουργήσει
αυτό μ’ επανεκκινεί όταν σνομπάρω τη γραφή
πιάνω ένα το τετράδιο που κρατεί από τα πρώτα μου γραπτά
και κοιτάω τη βάση του τερατουργήματος.

Το πρόβλημα με τους χαζοχαρούμενους δεν είναι η ύπαρξη τους
το πρόβλημα είναι η κλασσική διπολικότητα των συνθηκών
ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΧΑΖΟΘΛΙΜΕΝΟΥΣ
στο ψεύτικο δίπολο που δημιουργείται
πάνω στην αδυναμία νοηματοδότησης της ζωής
οφείλουμε ξεκάθαρα να επιλέξουμε τους χαζοχαρούμενους
εγώ έκανα την επιλογή μου καιρό τώρα
και άμα με ρωτήσουν γιατί είμαι μαλάκας θα τους πω:

Από το μίσος έμεινα μισός
κι απ’ την αγάπη νηστικός
μα να ‘μια που ξανάσκασα χοντρούλης και γλυκός.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Αναμονή pt.6


Ένα χαζό μωρό είναι πλεονασμός
Δύο χαζά μωρά είναι άχου τα.
Δύο τύποι έξω από το γκαράζ σου
περιμένουν τον τρίτο να την τινάξει
ή εσένα να τα τινάξεις
στο γκαραζ σου
μ’ αναμένο αμάξι
μη γελάς ρε άχρηστε αυτοί δεν έχουν αμάξι
γεμίσαμε πιλοτές κι έχετε γαμηθεί να πέφτετε από μπαλκόνια,
μετά τα ψώνια.
Ή φεύγεις γεμάτος ή ζεις τη μιζέρια σου
αλλά να χαίρεσαι και να χαζογελάς
που σα κοτέτσι βρωμάει το μικρό γκαράζ
μια πινελιά ζωντάνιας στη ζεστή σου πτωμαΐνη,
μια λιμνούλα αξιοπρέπειας στη χαμένη σεροτονίνη
αχ αυτά τα κτήνη!

Ένα πτώμα στο γκαράζ είναι αμερικανιά
Δύο πτώματα στο γκαράζ είναι τα ίδια σκατά
Δυο τύποι έξω από το γκαράζ ακούνε τον τρίτο να λέει
«πάμε αλλού για κατούρημα»  

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Αναμονή pt.5


Ρωγμή στον κρόταφο
παρατεταμένο γκουχ γκουχ γκχουαου
περνάω καλά με όλους
ή τουλάχιστον έτσι συνήθισα
ζεσταν’ ο καιρός
φόρεσα το καλοκαιρινό μου χαμόγελο.
Κρεμάω τη ζακέτα μου
και ξεπατώνω οξινίδες
βλέπω τεράστιες ακρίδες
να σαλεύουν απ’ το λόφο
ενώ λιγώνομ’ απ ‘ τον όχλο των χοχλιών.
Μα ένα λιανό σαλιγκαράκι
ξεπροβάλει σα μουνάκι
μεσ’ από το κέλυφος του.
Γεια σου ποίηση,
όλο κάτω, κούπα, 'γεια
ό,τι σου πα
έτσι καλώ το μασκαρά
να με βάλει στην καρότσα
να με κλείσει στην κουζίνα
και να μου αλλάξει φύλλο,
διότι φεύγουν τα καργιόλα,
τα μεγάλα τα ξεκώλια
και δε θα χει κοριτσάκια
στο λόγο που θα βγάλω για την ε(χέ)γγειο πρόσοδο.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Πτώματα κι αρώματα


I
Τραβώ, τραβώ χαμόγελα,
σέρνω πληγές με διαβατήρια
ίριδες κυοφορούμενες,
μικροκαμωμένες μεσόκοπες κυρίες τα μάγουλα μου
έτοιμα να σκάσουν απ' τα κουτσομπολιά
λιώνω καραμέλες για να λειάνω άφθες
φθαρτή ανάσα, φθηνά τσιγάρα

II
Εργασία, μια ιστορία
ιαχές τρεμάμενες, σεφταλιές και ρακές.
Έστω ότι ευφορούμε για κάποιες ώρες
ώστε σε κάποιες ώρες να βυθιστούμε.
Βυθός αγχών κινούμενος ευφάνταστα
σ' ένα φαντασιακό ηδονικά ευρύχωρο,
ρόδα σε φαιορόδινα σώματα,
σωματεία, ποια ιστορία;

III
Βόμβες και νυχοκόπτες,
πταίσματα οι κυκλοφορικές ανασφάλειες
σεΐρι δεν κάνεις με τρεμάμενα πόδια,
διαπομπεύεσαι σε αντανακλάσεις,
σείκλαστος αναρωτιέσαι πως ν' αντιδράσεις
μαλλιά σε τσιμπάνε
οι άλλοι που να 'ναι;
Διάολε ναι, έγινα μαλάκας!

IV
Οι βρόγχοι ρουφάνε διεργασίες,
απέραντες υποκρισίες υπό διαμόρφωση,
ισοφαρισμένοι ένα λεπτό μετά τη λήξη
ξηλωμένα μάτια, πνιγμένα δωμάτια,
η τάδε δεν κατάπιε τα χάπια,
έχαψε στο στήθος μπλαβάδες.
Ματωμένες, ασυνείδητες αποχωρήσεις.

V
Μια κάποια ευαισθησία στη (συ)ζήτηση
σχόλια, ανακόνιστα δήθεν συγκλονίζουν
κλονισμοί, οι υμνητές της διαμεσολάβησης,
άρνηση και ασεξουαλικές αναπαραστάσεις
στο παρόν, των χορών η άνθιση.
Ναι, θα γίνουμε ανάμνηση,
μα τουτ' η άνοιξη, πριόνι μ' αυταπάρνηση

VI
Ενοχλητικά σπυράκια από ξυράφια
φλωριές δεδομένων των περιστάσεων,
συγγνώμη δε μπορώ να παίξω τόσο με τις λέξεις,
παίζω μ' ορέξεις
όταν θ' αρχίσω τις δημόσιες σχέσεις
θα έχω κάτι αρκετά τρανταχτό για να ντρέπομαι.
Με σας ή χωρίς εσάς, αναχαράσω βιώματα.
Πτώματα, πτώματα κι αρώματα.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Αναμονή pt.4


Ένας κύκλος σε άλφα
συκωτάκια, νεφράκια στη γάστρα
ζουμάκι ζεστό συρομένο
ελαιόλαδο παρθένο
ελαιόλαδο επί χρήμασι ,
κόκκοι κόκκινο πιπέρι
αγύμναστοι
φιλάκια και έρωτες,
αγαπητά μου παιδιά ο νικολής αγνοείται
και άλλα φιλάκια,
ποτέ στις ξενέρωτες
σκυλογαβ υποσχέσεις για δημόσιες σχέσεις
όταν δεν μπορείτε  αυτοκτονείτε
η πάρτη σας πάρτι κάνει δίχως καλεσμένους
δε γουστάρει τους ερωμένους
-μα- με πεθυμιά ζήτα τους μεθυσμένους
ο νικολής έγινε νίκος
ο νίκος ξύπνιο είναι παιδί, μορφωμένο
μορφονιός πάνω απ’ όλα καλοπανρεμένο-
σσσσσσσσσσσσσσςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς
σφαίρες χτυπάνε μπαλκόνια
ταράτσες σφηνωμένες σε υπόγεια
λερώθηκε το κρεβάτι
κάηκε το φαΐ,
φαΐ θα θέλει η μικρή.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Αναμονή pt.3

 
                    ωδή στις αργές συνδέσεις

Τριάντα γεωργικά εργαλεία και μία κηδεία
πάνω στα τείχη γιορτάζουν μια νίκη
βρήκαν τη λύση στη φρίκη.

Η λύση στη φρίκη είναι μανίκι
σκαλισμένο με τσάπα
για να χαϊδεύω τ’ ανάγλυφο δέρμα σου

Ζητώ το μαχαίρι  σου
το φιλώ και το κρεμάω στο χέρι σου
για να ξύσεις απαλά το δέρμα σου

Δυο μικρά σημαδάκια απομακρύνονται
πέφτουν στο πάτωμα
σηκώνουν τη σκόνη και κρύβονται

Εθισμένοι νέοι σνιφάρουν βουλιμικά
έχουν ταινία λέμε στην κρήτη
μαλακία η ταινία μετά το ξενύχτι

Χρησιμεύουν αλήθεια τα τορεντάδικα σε προ-κανιβαλιστική περίοδο;

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Σέιβ δε γκάνγκστερς


Κοίτα κάτι τύπους
μετά βίας κοιτάνε στην ευθεία
το βλέμμα τους σκυφτό
η οργή τους μπουκέτα σε απαλό δέρμα
πιστολίδια
κρυμμένα πτώματα
φοράνε στην πλάτη τους εικοσιπέντε αποχετεύσεις
λυτρώνονται μ’ ένα ξερό γαμήσι
με μια σφαίρα στα κεφάλια αγαπημένων
μην απορήσετε για το πόσο αγαπούν τον εαυτό τους
το φαντασιακό τους γυρίζει πάνω από πολεοδομικά τερτίπια
πάνω από καλοσχεδιασμένους μπιντέδες
η ποίηση τους χαράζεται στα τοιχώματα του κεφαλιού τους
ειρωνευόμενη την αγραμματοσύνη τους
ζόμπια ζητάνε 15 λεπτά από τη ζωή τους
και τους λυπούνται
και τους φοβούνται
ρε γαμημένοι σώστε τους
βάλτε τους να σας σώσουν.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Αναμονή pt.2


Ήλιος και κρύο
ιδρώτας και κόκκινες μύτες
απλωμένα χέρια
τσακισμένα εισιτήρια
συν μηδενεβδομινταπέντε
χαχαχουχα
ξέρω τα γκομενικά σας όταν βαριέμαι
βαριέμαι να ξέρω τα γκομενικά σας
μ’ ένα βλέφαρο φαντάζομαι τα δικά μου
με μια κλήση γειώνομαι
βάζω το δίσκο
ακούω
μορφώνομαι
ακούω σημαίνει μορφώνομαι
και πάλι ακούγεστε
και πάλι σας ανέχομαι
και πάλι σας ορέγομαι
παρατηρώ και χαίρομαι
τόσα και τόσα πήγαιν’ έλα
κι ήμουν τόσο ίδιος
είμαι το λεωφορείο
που κατεβαίνω;

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ακόμα ένας






















Παίζω με τη διαύγεια μου,
τη γυρνάω σα μπαλάκι
ανάμεσα στα δάχτυλα.
Χαμογελάω,
σας χαιρετώ,
καταξιώνομαι στους κύκλους σας.
Η ίδια ηθική που σιχαίνομαι,
διεγείρει τη συμπάθεια σας.
Δεν κάνω τίποτα παραπάνω
δεν είμαι ποιητής,
δεν είμαι στιχάκι
ούτε καν κραυγή.
Είμαι ένας από σας,
σεργιανίζω με τον ίδιο τρόπο,
κάνω το βίωμα παρατήρηση
την παρατήρηση ποίηση
την ποίηση ζωή.
Τελικά είμαι ένας από σας
ή όλοι σας κρύβετε μέσα σας, λίγο από μένα;

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Αναμονή pt.1























*
Τικ τακ τοκ
δημητριακά στο μπωλ
γλουπ γλουπ γλουπ
το νερό βράζει
η στάχτη μοιράζει
η μπαλκονόπορτα τρίζει
λέξεις  εκτρώματα
τηλεοράσεις
καλοριφέρ λαδιού
προθάλαμοι ιατρείων
ο κύριος με το παχύ μουστάκι
η κυρία με το γκρινιάρικο παιδάκι

**
συχνουρία 
αλκολ
μισοτελειωμένες άμστελ
αναλύσεις ούρων
τοξικολογικές
εθνικές ντροπές
λαχανικά
φρούτα
ζουμί
αγάπη
φετίχ
το φετίχ της υγιεινής
η υγιεινή του φετίχ

***
ευγένεια
αγένεια
ουρές
ουρές ανθρώπινες
ουρές από μετάλλαξη
μετάλλαξη από ουρές
αφαίρεση ουρών
χειρουργικά αστεία
ευγνωμοσύνη
ζεστά κουλουράκια
τον πίνω σκέτο
το πίνω σκέτο
χαρτιά
χαρτιά
χαρτιά
δεν έχεις χαρτιά
μυαλά
μυαλά
μυαλά
λίγα μυαλά.