Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Αναμονή pt.8

τέλος                                                                                 στον Ε.Μ.

Η σιγουριά είναι μητέρα της απελπισίας
γι' αυτό κάτι περίεργοι τύποι φοβούνται τη γαλήνη,
ένα χαλασμένο κινητό
και η κυριαρχία των οθονών αφής,
αφήνουν ένα αίσθημα ανεκπλήρωτης νευρικότητας
σαστίζει με τα ελαφριά τσιγάρα
αράζει με τα ανάλαφρα φιλτράκια
κι αν περιμένει, είναι ίσα, ίσα για ένα τέταρτο.
Ρωτά από δω κι από κει συνετά
ενώ ατενίζει την απόκριση.
Ύστερα αποφασίζει πως η τελευταία του σφαγή θα γραφτεί,
σα φτύσμα στην ερωτική τους υπερπληρότητα.
Ήττα και φιλάκια,
εκούσια χαμόγελα,
αλέ ρετούρ κείμενα φάλτσα.
Λίγη σάλτσα και καταμέτρηση.
Πρώτη μέρα, όλα καλά το χει
Δεύτερη μέρα, έχει τις δυσκολίες της, μα το χει,
Τρίτη και φαρμακόγλωσση, η ιστορία γράφεται σκάρτα.
Το πρόβλημα, στη συγγραφή,
είναι η βαθιά ενσωματωμένη ματαιότητα
που σαν αιτιότητα
αναλαμβάνει να πλήξει την ποιότητα
του προσεχτικά σχεδιασμένου πόθου.
Προωθούν την απομόνωση όλες οι προσπάθειες
για περιεργασία άλλων σωμάτων.
Και αυτή είναι κάτι σαν καλοπληρωμένη μισθωτή εργασία.