Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Κουίζ για κουρασμένους


Βρες την αλληγορία,
το αγαπημένο παιχνίδι των ατάλαντων του αιώνα μας,
το παίζω δια της αφόδευσης.
Αδενοκοπανήματα,
ασχολίες για αργόσχολους,
γλωσσοδέτες για αλλόγλωσους
ο ελεύθερος μου χρόνος.
Χρωματίζω τις βραδιές μου
μα καταλήγω να βλέπω φάτσες
περίεργες και διάφανες
τρυπούν φλέβες με τσιγαρόχαρτα
και διαλαλούν την αναπηρία της απελευθέρωσης.
Τους φωτογραφίζω ξετρεμουλιασμένος,
ζωγραφίζω με ψαλίδι χαμόγελα πλατιά
στα λεπτά μου ακροδάχτυλα.
Εκστομίζω από κει παραληρήματα
διαταγές για απαίδευτους προλετάριους
και τους σώζω από τους εναλλακτικούς προστάτες.
Καλησπέρα, κύριοι, κυρίες, αγαπητά παιδιά,
σας χαρίζω το (εναλλακτικό) πτώμα μου
το σκέφτηκα καλά
μην του μάθετε το αλφάβητο σας,
κάψτε το να φύγουν τα μικρόβια
σκορπίστε το ξαναγεννώντας το
για να γνωρίσω τους καλύτερους μου φίλους.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

χίλιοι φίλοι δίχως χείλη


Κρύβω κάτω από το χείλος μου μια φαγούρα
ενοχλητική σα μύγα, εκκωφαντική σα λεωφόρο
μα έχω άπλετο χώρο για μουσαφίρηδες.
Δεν ξύνομαι, από ευγένεια
κόβω τα νύχια μου βαθιά με νυχοκόπτη
μήπως γλιτώσω από την  αλαφρομυαλιά
έπειτα χτυπώ παλμικά το σαγόνι
και περιστρέφω το χείλος μου υπομονετικά.

Κρύβω κάτω από το χείλος μου ένα ξυράφι
και παίρνω τις τελευταίες τρίχες
τα υπολείμματα της εκλιπούσας γενειάδας
αφήνω τη φαγούρα να ξεπαγιάσει
περιμένω να ξεκουμπιστεί
καλόκατσε όμως και δε φεύγει
σα να γυρεύει αφορμή, κάτι αιχμηρό να δει.

Κρύβω κάτω από το χείλος μου ένα λεπίδι
που μοιάζει να μη μ’ αγαπά
το ακονίζω με φροντίδα
και το ρίχνω στη δουλειά

Κρύβω το χείλος μου στο συρτάρι
δε μιλάω πια
δε φιλάω πια
γελάω μόνιμα και ιδιαίτερα
αλλά προπάντων δεν ξύνομαι.   

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

η αντιβίγκαν κουλτούρα περνάει από την τουαλέτα σου


Ήθελα η προβοκάτσια μου ν' αγιάσει
κι είπα να μην την κάνω ποίημα
γιατί αρκεί του αλόγου η τρίχα
ένας ξυλοκόπος
ένας οργανοποιός...
Ουφ, τι διαμεσολάβηση.
Ήθελα η προβοκάτσια μου ν' αγιάσει
αλλά έφαγα το χοίρο
κι έγραψα ένα ποίημα
με ξεκάθαρη αφορμή
τις διατροφικές μου επιλογές
τον κρυφό μου πόθο για την παράδοση
και τη χρόνια δυσκοιλιότητα μου.
Δώστε μου δέκα λεπτά,
σας έδωσα τρεις μέρες...

Κι η προβοκάτσια μου θνητή.