Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Ξεχασμένα ποιήματα και τέτοια


Το δωμάτιο

  Το απαλό φύσημα του αέρα έσβησε το μισολιωμένο κερί,
ήταν καιρός για άλλη μία χρήση του παράξενου αναπτήρα,
δεν ήταν αυτή η μοναδική επαναλαμβανόμενη πράξη.
  Κατά κάποιο τρόπο η οικολογία τριγύριζε στις κουβέντες μας,
ποτέ όμως δεν ξεκινήσαμε τέτοιου είδους συζήτηση,
ανεξήγητα φαινόμενα, θα φταίνε οι καιροί, εύκολη απάντηση.
  Στο δωμάτιο σεργιάνιζε μια αποστροφική οσμή, δίχως σταματημό,
ίσως αυτή προκαλούσε την αηδιαστική γεύση στο στόμα μου,
ακόμα και η τάση για εμετό εξηγείται, παρά το άδειο στομάχι.
  Πάλι καλά που υπάρχουν και οι σαρκικές απολαύσεις,
διαφορετικά το μάταιο δε θα προέκυπτε καν από αλληλεπιδράσεις,
την κατάσταση σώζει το νεαρό της ηλικίας μας.
  Μου ‘παν πως επιβάλλεται η αισιοδοξία, δε διαφώνησα,
μα κάποιος πρέπει να γεμίσει τα πνευμόνια του με την απαίσια μυρωδιά,
και να ξεράσει λυτρωτικά στα πρόσωπα των άλλων.

Ανθρωπιά

Το σκοτάδι περιστοιχίζει τον ορίζοντα,
κλειστές πόρτες και παράθυρα, σταχτιοί τοίχοι,
φως από τη μουχλιασμένη λάμπα,
ίσως αυτό είναι αρκετό.
Πλαστικά προσωπεία και κορμιά, βαμμένη θλίψη
και κάπου κάπου, έρχεται το χάραμα
χαρούμενα χαμόγελα, γελαστή διάθεση,
φως από τη χαραμάδα.
Μια λωρίδα αρκεί,
τότε λέει μας φωνάζουν ανθρώπους.

Αγγελτήριο θανάτου

Δε μιλάμε,
αυτά είναι πολυτέλειες,
κείμενα, αφίσες, επαναλαμβανόμενες φράσεις,
ωραία τα λένε τα βιβλία,
και ο φαλακρός με το γυμνασμένο σώμα;

Δεν κοιτιόμαστε,
αυτά είναι για αργόσχολους,
κοφτές ματιές, τυπικά χαμόγελα, μηχανικές εκφράσεις,
έχουμε και επαναστάσεις να ετοιμάσουμε,
και ο φαλακρός με το γυμνασμένο σώμα;

Δεν καταλαβαινόμαστε,
έχουμε περιθώρια σύντροφοι,
δεν ήρθε ακόμα η ώρα, ας ζητήσουμε ψήφους,
ο λαός θα μιλήσει,
και ο φαλακρός με το γυμνασμένο σώμα;

Δε θα αντέξουμε,
ρουφιανιά ή εξορία,
λαμπρό φαίνεται το μέλλον,
και ο φαλακρός με το γυμνασμένο σώμα;

Θα περάσει καιρός,
σφαίρες, φωνές, αίμα
γέλιο, κλάμα, χαρά, θλίψη,
και ο φαλακρός με το γυμνασμένο σώμα;

Γυρίστε το βλέμμα,
κοιτάξτε με προσοχή,
κάτι κοσμεί τον ξεφτισμένο στύλο.
Αγγελτήριο θανάτου...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Ζήτω ο έρωτας!


*
Κάναμε τρέλες, θυμάμαι,
γαμούσαμε  μουνάκια στο λύκειο,
αγνές εποχές!
Τώρα ερωτευτήκαμε, βλέπεις,
ο έρωτας είναι ιερός,
τα κεφάλια μέσα!
Σκατά στο Μάκη,
απολάμβανε το μέτρημα ψωλών στο δημοτικό,
η κραγμένη!
**
Μικροαστικό γαμήσι,
πολιτικά ορθό χύσιμο,
στεγνά μουνιά,
υγρές καπότες.
Τα κομμούνια σκοτώνουν τον έρωτα!
***
Κάπου κάπου, ένα μπάσταρδο γκαρίζει,
χωμένο, στη γωνιά καμπριολέ κουτιού.
Δεν είναι κλάμα, είναι χριστοπαναγίες
ή έστω συνθήματα.
****
Σε αγγίζω με τις άκρες των δακτύλων μου,
απαλό δέρμα.
Ακούω την ανάσα σου ρυθμικά να με προστάζει,
απέραντη οσμή.
Φιλώ τα χείλη σου κλείνοντας τα μάτια,
γεύση μελιού.
Χώνω την πούτσα μου στο υγρό μουνί σου,
απαγορευμένο λεξιλόγιο.
- Χωρίζουμε χυδαίε!
- Μα, υγράθηκε…
*****
- Μουνάρα μου θα σε χύσω
- Θα χύσουμε ο ένας τον άλλο σήμερα
- Όπως θέλεις
- Όλοι χύνονται σήμερα!
Ωραίες οι κρεμάλες κουφάλες καπιτάλες;

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Πέος


Καυλώνω συχνά τελευταία,
κάποτε θα μου έκοβαν το πέος,
πλέον είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να αυτευνουχιστώ,
είναι κάτι σαν κοινωνική ανάγκη.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Γουί σταρτ νιου μπλογκ

Είναι λοιπόν γεγονός από σήμερα, το νέο μπλογκ μου! Εδώ θα λέω τις παπαριές μου και ό,τι σκατά μου κατέβει πάντα με γνώμονα το συμφέρον των γκάνγκστερς σ' όλο τον κόσμο. Ουσιαστικά έχω αναλάβει να προβάλω την φιλοσοφημένη πλευρά των γκάνκστερς (ξερνάω) φτιάχνοντας την εικόνα των λοιπόν δερβίσιδων ανά τον κόσμο. Το δερβίσης είναι ένα πρόθεμα που χρησιμοποιούσαν οι ρεμπέτες κυρίως, ανάλογο του "καρντάση" και του "αδελφέ". Εμείς οι γκάνγκστερς αποκαλούμε έτσι ο ένας των άλλον. Στην πραγματικότητα δερβίσιδες είναι κάτι παπάρες μουσουλμάνοι ασκητές (σαν αυτόν στην εικόνα προφίλ μου). Εμείς οι γκάνγκστερς, τους γράφουμε στ' αρχίδια μας γιατί θεωρούμε πως εμείς είμαστε οι πραγματικοί δερβίσιδες, απλά αυτοί βγήκαν πρώτοι στη δημοσιότητα. Stay tuned λοιπόν, τα καλύτερα έρχονται.

Για την διάσωση των γκάνγκστερς και του χριστιανοκομμουνισμού!!!