Οι ένδοξες μέρες της κηδείας μου (Μέρος πρώτο)

Ένας καλός οκτώβρης* είναι ένας συνεφιασμένος οκτώβρης
με δεκαεφτα βροχοπτώσεις,
δώδεκα μέτριας έντασης και φυσιολογικής διάρκειας
- μια εώς τρεις ώρες, δύο φορές την ημέρα-
δύο μπόρες με διαστάσεις θεομηνίας
- διάρκειας πέντε λεπτών συνολικά-
τρεις μέρες συνεχόμενου λαντουριστού κατουρήματος.
Δώδεκα και δυο και τρία δεκαεφτά.
Δεν αρκεί φυσικά αυτό.
Ένας καλός οκτώβρης πρέπει να έχει το πολύ δύο ηλιόλουστές μέρες
-όχι ημερολογιακές-
οι ηλιόλουστες ώρες θα πρέπει να περιορίζονται αυστηρά
με άλλα λόγια
αφού ξετσικαλιαστεί ο καφές
αφού πιωθούνε 6 γουλιές από το είκοσι τοις εκατό των καθήμενων στις αυλές
θα βγει ο ήλιος
το πρώτο μισάωρο θα παίζει διακριτικά με τα σύννεφα
ύστερα θα αρχίζει να λιάζει πιο έντονα
οι καθήμενοι θα πρέπει να προστατευτούν
-οι δεσπολιές και οι κρεβατίνες έχουν τον καλύτερο δείκτη προστασίας-
ο τρόπος να φοβηθεί ο ήλιος και να πέσει
είναι τέσσερις γουλιές –γερές- κονιάκ από το δέκαεξι τοις εκατό των καθημένων
απαραίτητη προϋπόθεση είναι φυσικά τα  τριανταοχτώ «ο θιος να του συγχωρέσει»
- σε απόλυτο αριθμό-.
Τότε οι καζανάρηδες θα βάλουνε τα στράφυλα
και ‘σαμε να φτάσουνε οι επίτιμοι θα μοσχομυρίσει.
Χαρά μου φίλες και φίλοι να πεθαίνω τον οκτώβρη.



*οκτώβρης: Ασαφές χρόνικό διάστημα 31-60 ημερών. Ξεκινάει τουλάχιστον το τελευταίο δεκαήμερο του σεπτέμβρη και τελειώνει το αργότερο 8 δεκέμβρη.