Η καλή μέρα φαίνεται.

Το πρωινό ξύπνημα είναι μια κακοχωνεμένη αντιγραφή της ψυχοσωματικής υγείας του οργανισμού.

Η τρομαχτική αναπαραγωγή της ανούσιας νοσταλγίας

ροχάλες
περιφρόνηση
αποδοχή
η επιστροφή σ’ ένα τραυματικά γλυκό Σάββατο
ο χασαπόπουλος,
η διάλυση του χουζουρέματος
 η εκνευριστική ηρεμία της γνήσιας πασοκικής καθικοκυρικής
το νανούρισμα τις συνήθειας
η συνήθεια του νανουρίσματος
ύπνος σπάταλος
ύπνος βαθιά αναγκαίος
ο ατίθασος χαρακτήρας της ηλεκτρικής σκούπας.

Το πρωινό ξύπνημα – ως καταναγκασμός – είναι η αποθέωση της φαινομενικής ευεξίας που παρέχει αυτό το σύστημα παραγωγής.

Τρέφω τεράστιο θαυμασμό
είναι κάτι άνθρωποι
-εκατομμύρια από δαυτους-
που κατόρθωσαν να νικήσουν το ξυπνητήρι
δύο παραπάνω λεπτά ξύπνιου
η ουσία της ζωής
αυτής της ζωής.

Η συνήθεια δεν είναι δεύτερη φύση, είναι η φύση της ελεγχόμενης κίνησης.

Είναι η αδυναμία του αυτοκαθορισμού.
Είναι η Μήδεια του έρωτα.
Είναι η ψεύτικη σοφία της πληρότητας.
Είναι η αλήθεια που γεννά την προβλεψιμότητα.
Είναι το τέλος της ζωής και ταυτόχρονα η κουραστική συνέχιση της.

Το ευχαριστώ που λέμε

Είναι κάτι γνωστά παράσιτα με μισθό
-δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το μισθό, ειδικά τον υψηλό-
γουργουρίζουν τα βράδια με τα μπιτζαμάκια τους
το φολκορ σκουφάκι τους και τη σένια παντοφλίτσα
καθώς διαβάζουν με περίσσιο σαλάκι τα υπέροχα κατορθώματα άλλων.

Είναι ένας ιστός,
άγιος και μπερδεμένος με θυμικό
γεμάτος φιλότιμο και αυταπάτες
από καλοσύνη στριφογυρίζει άντερα
από μεταμέλεια εξασφαλίζει το καλύτερο χέσιμο

Είναι κάτι παράσιτα κι ένας ιστός
-κοινωνικός-
αλληλοσυμπληρώνονται, γαμιούνται, κατσαδιάζονται
ώρες, ώρες αυτή η σχέση μου θυμίζει τον μιχάλη τον ψάλτη
τον κερατά φωνή, κατάνοιξη,
τον κερατά χριστοπαναγία.

Πιάστε τα καφενεία χωριανοί
ελάτε να κεράσομε καφέ τα παράσιτα
θα τους αφήσομε χώρο και χρόνο
θα μας μιλούνε και θα γροικούμε με προσοχή
κι ύστερα θα τος επούμε και του χρόνου.

Ω, την παντέρμη την κριτική
ω, την παντέρμη τη θεωρία -την κομμουνιστική-
καλές είναι
μα δε συγκρίνονται με τις στιγμές που αρκεί να πεις
«Ω, τον κακομοίρη, παράααουρος!»

Οι ένδοξες μέρες της κηδείας μου (Μέρος πρώτο)

Ένας καλός οκτώβρης* είναι ένας συνεφιασμένος οκτώβρης
με δεκαεφτα βροχοπτώσεις,
δώδεκα μέτριας έντασης και φυσιολογικής διάρκειας
- μια εώς τρεις ώρες, δύο φορές την ημέρα-
δύο μπόρες με διαστάσεις θεομηνίας
- διάρκειας πέντε λεπτών συνολικά-
τρεις μέρες συνεχόμενου λαντουριστού κατουρήματος.
Δώδεκα και δυο και τρία δεκαεφτά.
Δεν αρκεί φυσικά αυτό.
Ένας καλός οκτώβρης πρέπει να έχει το πολύ δύο ηλιόλουστές μέρες
-όχι ημερολογιακές-
οι ηλιόλουστες ώρες θα πρέπει να περιορίζονται αυστηρά
με άλλα λόγια
αφού ξετσικαλιαστεί ο καφές
αφού πιωθούνε 6 γουλιές από το είκοσι τοις εκατό των καθήμενων στις αυλές
θα βγει ο ήλιος
το πρώτο μισάωρο θα παίζει διακριτικά με τα σύννεφα
ύστερα θα αρχίζει να λιάζει πιο έντονα
οι καθήμενοι θα πρέπει να προστατευτούν
-οι δεσπολιές και οι κρεβατίνες έχουν τον καλύτερο δείκτη προστασίας-
ο τρόπος να φοβηθεί ο ήλιος και να πέσει
είναι τέσσερις γουλιές –γερές- κονιάκ από το δέκαεξι τοις εκατό των καθημένων
απαραίτητη προϋπόθεση είναι φυσικά τα  τριανταοχτώ «ο θιος να του συγχωρέσει»
- σε απόλυτο αριθμό-.
Τότε οι καζανάρηδες θα βάλουνε τα στράφυλα
και ‘σαμε να φτάσουνε οι επίτιμοι θα μοσχομυρίσει.
Χαρά μου φίλες και φίλοι να πεθαίνω τον οκτώβρη.



*οκτώβρης: Ασαφές χρόνικό διάστημα 31-60 ημερών. Ξεκινάει τουλάχιστον το τελευταίο δεκαήμερο του σεπτέμβρη και τελειώνει το αργότερο 8 δεκέμβρη.

Γιαγιά

Εισαγωγή.

Χρώμα μαύρο, Χρώμα άσπρο
χρωματιστό, άχρωμο
χρώμιο, μυοχαλαρωτικό και μυοκτόνο
μια τσιμεντένια αυλή
παράξενα λέλουδα
άγνωστες λέξεις και δοχεία τυριού.
Λευκό τυρί.
Τυρί. Τυριριρι ρι. Τυριριριριριρι.
Άσπρα σεντόνια. Μαύρο φουστάνι.
Η εξαιρετική πείνα των 10 προ μεσημβρίας
ζαμπόν τυρί και βούτυρο
σελοφάν διπλοτυλιγμένο,
μικρές στιγμές του τίποτα
μια πρώτη αίσθηση της ανεργίας
τσιγκούνηδες μερακλήδες
αποτυχημένοι χασικλήδες
κλείνουν μεσιτικά γραφεία
έχω ν’ ανέβω μια σκάλα κατά τις δώδεκα
πρέπει να προλάβω πριν μας πιάσει ο τρύγος
άραγε ποια πετροπέρδικα αξίζει πιο πολύ,
του ψαραντώνη ή του κουνάλη

Μέρος πρώτο.

Έχω μυήσει δύο χήρες σε παράξενα επιτραπέζια
καπνίζω τσίχλες
τις πείθω για τη μουσικότητα ενός πλαστικού κάδου
Ποιο άσπρο, ποιο μαύρο.
ΠΡΑΣΙΝΟ.

Μέρος δεύτερο.

Ήταν μια παράξενη μοναχική μέρα.
Ήταν μια μοναχική αυγουστιάτικη μέρα
Ήταν μια αυγουστιάτικη δροσερή μέρα.
Ήταν μια δροσερή μελαγχολική μέρα.
Είναι μια μελαγχολική γιαγιά που δεν άγγιξε τα όρια των δυνατοτήτων της.

Επίλογος.

Χαμογελά αβίαστα.
Καθώς οι χήρες έφυγαν της είπα,
πως θα ‘ταν ωραία να μετράμε τα χρόνια
σε μονάδα μέτρησης
αχνιστά σφουγγάτα
όσο να ναι
μ’ αυτό τον τρόπο είναι κάτι παραπάνω από απλοί αριθμοί.

Μετά τον Επίλογο.

Εξακοσαεβδομηνταοχτω σφουγγάτα μετά

δίνεις μετεφηβικά φιλιά
σε γεμάτες κουρτίνες
ανταλλάσεις την οδοντοστοιχία σου με ρεβύθια
και ρίχνεις ένα ακόμη χαμόγελο.
Το νέο πράσινο είναι το πιο περίεργο.

Η θεολογία της ήττας

*

Βασικός στόχος των προλετάριων
διαμόρφωση κουλτούρας
κουλουριασμένες συζητήσεις
βασικός στόμφος των προλετάριων
επιλογή της ανυπαρξίας

**

Εκατονεικοσιεφτά ταινίες
τριανταδύο εξ’ αυτών σάι φάι
μετααυνανιστικός μοντερνισμός
ενοχοποίηση της απελευθέρωσης
βασικό πρόταγμα
απελευθέρωση  της γλώσσας
αχια ια ημεα

***

Υπερεκτίμηση του βιώματος
αυθόρμητη κρούση κεφαλής
διατάσεις νευρώνων
θλάσεις νευρώνων
κατάγματα
άρνηση του πρότερου βιωμένου χρόνου
παρθενογένεση
σταύρωση της μνήμης
συλλογική τσιτατοπαραγωγή

****

Και οι πεθαμένοι έχουν ψυχή
καρποί γεμάτοι στόματα
χώματα στέρεα
πρωτότυπα δάση
δράση για δράση
δράση για διασκέδαση
επέμβαση ή παρέμβαση;

*****

Η ήττα ως παιχνίδι
το παιχνίδι ως πολυπλοκότητα
η ομορφιά  της φύσης
μια έκθεση φωτογραφίας
κρεμασμένα κάδρα σε δέντρα

******

Οι μωβ ντομάτες είναι νόστιμες
άγευστη γεύση
η κυριαρχία του σχετικού
το μωβ είναι το χρώμα μου
το μυαλό μου είναι μωβ
το εκθέτω στο ανταγωνιστικό πεδίο

Η κιτρολεμονιά

*

Τα περί της ταφής
θάβονται στα πέριξ
προνομιακών σκέψεων
σκέψου προνόμιο
να υπάρχουν στιγμές
σε ηλικίες απογοητευτικά τρυφερές
ή τρυφερά απογοητευτικές
που προσποιείσαι
πως πατάς τον πυθμένα της δύστυχης ευτυχίας
δυστυχώς όμως ξεχνάς
την παροδική ευτυχία της προσποίησης

**
Το γελοιότερο των υποκειμένων
ή το υποκειμενικά γελοίο
έχουν την εξαίρετη τύχη
να ζουν ως τυχερή εξαίρεση
του κοινωνικού αποκλεισμού

***

Η τέχνη της κόπωσης
είναι η κόπωση της τέχνης
η διανοητική υποτίμηση
είναι η υποτίμηση της διανόησης
(φτέρνισμα)
η διανόηση της τέχνης
είναι η υποτίμηση της κόπωσης
κι η διανοητική κόπωση
η υποτίμηση της τέχνης

****

Εύχομαι εξήνταδυο αυγά
να σπάσουν
στον τάφο μου επάνω
και να αργοψηθούν
στο τσουρουφλισμένο μάρμαρο
εύχομαι
το μάρμαρο του τάφου μου
να φιλοτεχνίσουν εξήνταδυο μαρμαράδες
που αργοψήνονται κάτω απ’ τον ήλιο
σαν τσουρουφλισμένα αυγά

*****

Ο θάνατος είναι η σκέψη
της απουσίας σκέψης
εν μέρει
η γέννηση είναι η απουσία σκέψης
η πανταχού παρουσία της άρνησης

******
Ωσάν την κιτρολεμονιά
εις το κορμί ανθίζει
ο μοσχομύριστος σεβντάς
π' ολόκαρπος πικρίζει.

Κουίζ για κουρασμένους

Βρες την αλληγορία,
το αγαπημένο παιχνίδι των ατάλαντων του αιώνα μας,
το παίζω δια της αφόδευσης.
Αδενοκοπανήματα,
ασχολίες για αργόσχολους,
γλωσσοδέτες για αλλόγλωσους
ο ελεύθερος μου χρόνος.
Χρωματίζω τις βραδιές μου
μα καταλήγω να βλέπω φάτσες
περίεργες και διάφανες
τρυπούν φλέβες με τσιγαρόχαρτα
και διαλαλούν την αναπηρία της απελευθέρωσης.
Τους φωτογραφίζω ξετρεμουλιασμένος,
ζωγραφίζω με ψαλίδι χαμόγελα πλατιά
στα λεπτά μου ακροδάχτυλα.
Εκστομίζω από κει παραληρήματα
διαταγές για απαίδευτους προλετάριους
και τους σώζω από τους εναλλακτικούς προστάτες.
Καλησπέρα, κύριοι, κυρίες, αγαπητά παιδιά,
σας χαρίζω το (εναλλακτικό) πτώμα μου
το σκέφτηκα καλά
μην του μάθετε το αλφάβητο σας,
κάψτε το να φύγουν τα μικρόβια
σκορπίστε το ξαναγεννώντας το
για να γνωρίσω τους καλύτερους μου φίλους.